Cytat: |
Astronomers have found 7 Earth-size planets circling a dwarf star — and they might harbor life TRAPPIST-1, a red dwarf star 39-light-years away from us, has seven rocky, Earth-size planets. It's possible all of the worlds could harbor liquid water. Red dwarf stars are the most abundant in the universe. Future studies of the planets may show the presence or absence of alien life in their atmospheres. Less than a year ago, astronomers announced an amazing discovery: They'd found three Earth-size planets orbiting a small, dim red star. But as it turns out, their first observations missed a whole bunch of worlds. Now the astronomers think seven rocky planets that are similar to our own may circle the star, called TRAPPIST-1 — an "ultra-cool" red dwarf located about 39 light-years away in the constellation Aquarius. Thirty researchers from around the world announced the new discovery Tuesday in the journal Nature. The team's surprise didn't end with an increased world count, though. Each planet orbits TRAPPIST-1 in the star's Goldilocks-like habitable zone — a region where there's enough starlight to permit the existence of liquid water. Four of the seven worlds may even be candidates for hosting alien life, team members said Tuesday during a teleconference call. "This is really the first time we have seven planets that we can say are in terrestrial zone, and it's really, really surprising," said Michaël Gillon, a study co-author and astronomer at the Université de Liège in Belgium. The discovery may have profound implications for the search for extraterrestrial life beyond the solar system. The star and its system of seven known planets — called TRAPPIST-1b, 1c, 1d, 1e, 1f, 1g, and 1h — is relatively small compared to our own. "If we put the TRAPPIST-1 star [in] the place of the sun, we'd have all seven planets inside the orbit of Mercury," Emmanuël Jehin, another co-author at the Université de Liège, said on the call. But that isn't a deal-breaker for the possibility of life. TRAPPIST-1 is about half as hot as the sun. However, if a planet sits very close to the red dwarf star, it can receive the same amount of solar energy as the Earth receives from the sun at 93 million miles away. It's "very hard to know" if the team just got lucky with their unprecedented discovery of seven Earth-size worlds around a single star, or if such an abundance of planets is common, said Amaury Triaud, fellow co-author and astronomer at the Institute of Astronomy in Cambridge, UK. Either way, the discovery may vastly improve the chances that humans aren't alone in the Milky Way galaxy, let alone the universe at large. That's because red dwarf stars comprise "30 to 50%" of our galaxy's 100 to 400 billion stars, Triaud says, which makes them the most abundant type of star around. (Sun-like solar systems represent only about 10% of systems discovered thus far.) "I think we've made a crucial step toward finding life out there," Triaud told Business Insider during the call. "I don't think we've had the right planets to look at. [...] If life managed to thrive and release gases similar to those here on Earth, then we will know. We have the right targets." Another target could also be Proxima Centauri, a red dwarf just 4.24 light-years away — many times closer than TRAAPIST-1. Astronomers in 2016 learned that star system may harbor an Earth-like planet called Proxima b, whose alien atmosphere NASA's upcoming James Webb Space Telescope (JWST) might be able to study. Since astronomers discovered the first exoplanet 25 years ago, scientists have gradually come around to the idea that life is probably common in the universe. (Whether or not it's intelligent, angry, friendly, or indifferent is a different matter.) The transit method, where a planet passes in front of a star and dims its light ever-so-slightly, showed humanity that perhaps trillions of planets may orbit stars in our galaxy alone. Gillon and his colleagues used the same method to detect the seven new worlds. They found the first three using a ground-based telescope, then found the other four (in the new study) by staring down TRAPPIST-1 for 20 consecutive days using NASA's Spitzer Space Telescope. And, as previously mentioned, more-abundant stars that are much cooler than the sun can warm up rocky planets enough to melt water; that is, if they have enough insulating gases in their atmospheres. "It's possible their atmospheres are very similar to the Earth, or Venus, or something completely different," Gillon said. The study suggests that the diameters and masses of each planet, estimated based on the amount of starlight dimming and how they orbit TRAPPIST-1, match up with that of rocky worlds, and possibly those that harbor water as ice or liquid oceans. That's not to say life is guaranteed around TRAPPIST-1. Powerful space weather, including solar flares and coronal mass ejections, could endanger any aliens by blasting them with dangerous high-energy particles. And unfortunately, red dwarf stars, more than most other types of stars, are known for such temper tantrums. The planets also seem to orbit in "resonance," which could mean that they, like Jupiter's large moons, may be tidally locked and always facing the star with the same side. But neither of these necessarily mean doom for any life that may exist there, the researchers said. For one, Gillon said, TRAPPIST-1 "is a very quiet star" as far as giant balls of fusing plasma go. Gillon also says orbital resonances and tidal locking may actually be an advantage. "This could lead to a huge tidal heating in the cores of the planets," he said, by kneading them with gravitational strain. Such warmth could melt ice into liquid, belch insulating gases into the planet's atmosphere through volcanism, and generally stir up the ingredients for life. Gillon said the team's discovery of TRAPPIST-1's seven planets "is just the beginning." In the future, the scientists hope to use the infrared-seeing JWST to peek at the atmospheres of the planets and see how much oxygen, ozone, and other gases they may contain. "For instance, oxygen can be produced by photolysis of water on a water-rich planet," Gillon said. "It's really the molecules and their relative abundances that enable us to give the plausible or restricted extent of life. We'll see." And even if TRAPPIST-1 seems to be a dead planetary system now, that still doesn't mean it's an unlikely place to seek out aliens. "Could any of the planets harbour life? We simply do not know," Ignas A.G. Snellen, a researcher at Leiden University who wasn't part of the research team but reviewed the study for Nature, wrote in an accompanying editorial. "But one thing is certain: in a few billion years, when the Sun has run out of fuel and the Solar System has ceased to exist, TRAPPIST-1 will still be only an infant star. It burns hydrogen so slowly that it will live for another 10 trillion years" Snellen wrote, adding that's "more than 700 times longer than the Universe has existed so far, which is arguably enough time for life to evolve." |
Trojan napisał/a: |
to polecam przede wszystkim serię BBC/Układ słoneczny Brian Cox BBC/Wszechświat Brain Cox |
toto napisał/a: |
Jednak jeśli do obejrzenia miałbym wybrać tylko jedną serię, wybrałbym Cuda Wszechświata. |
Cytat: |
jeżeli popatrzymy na problem Fermiego - to jeżeli w galaktyce jest dużo cywilizacji, to jedynym powodem dla którego nie było potwierdzonego kontaktu - jest izolacja, tak jak się oddziela chore zwierzę od stada. ale ja w sumie nie wierzę w tak powszechne inteligentne życie w kosmosie jak zakładają optymistyczne teorie (np. Fermiego). Etap na którym jesteśMy jest tak skomplikowany, tak złożony, tak rozpięty w czasie, że szansa na dotarcie do niego jest jak jeden na miliard ? na dwa miliardy ? na dziesięć ? nie mam pojęcia i nikt inny też nie ma. Ziemia ma koło 4,5 mld lat, życie na niej 3,5 (to najprostsze) - czyli potrzeba 3,5 mld lat żeby z poziomu 0,1dominusmiliradowej dojść do teraz, do 1 zawężamy - ssaki naczelne zaczęły swoją linię koło 60 mln lat temu --> a hominidy (wspólny przodek goryli i szympansów i człowieka) 10-14 mld lat temu Dinozaury panowały jakieś 270 mln lat a 66 mln temu wymarły --czyli przy całkiem sprzyjających okolicznościach przez 204 mln lat nie wykształciły żadnej inteligencji którą moglibyśmy zbadać. Ba, w sumie do dzisiaj nie wykształciły - ich potomkowie żyjący dziś. czyli istniejące życie - które faktycznie może być nawet powiedzmy że powszechne, nie oznacza że wykształci ono inteligencje. no i dochodzi jeszcze jeden czynnik - czas. Cywilizacje żeby się spotkać muszą się zgrać w czasie Milion lat w skali galaktyki to mgnienie oka - milion lat dla cywilizacji (naszej) to jakaś absurdalna perspektywa - nasza konkretna "cywilizacja" ma jakieś (zależy jak ciąć) 4-5 tysięcy lat. jeżeli założymy że jest szansa 1/na miliard że powstanie gdzieś życie i dojdzie do co najmniej naszego poziomu - czyli semi-pasywnej obserwacji kosmosu to: nasza galaktyka ma jakoś od 100do400 miliardów gwiazd - przyjmijmy 250 miliardów 250 mld gwiazd/ 1 mld szansa = 250 cywilizacji w naszej galaktyce w czasie Ndokońca przy założeniu że od zera do bohatera - MY potrzebowaliśmy 4,5 mld lat do "teraz" wiek galaktyki 13,8 mld lat to najwcześniejsza cywilizacja wykształciła się (13,8 - 4,5) 9,3 mld lat temu. Czyli od cywilizacji "1" do teraz dzieli nas 9,3 mld lat - jeżeli uznamy że wszystkie 250 cywilizacji wykształciło się w tym czasie (a my jesteśmy ostatnią). to wypada że na jedną cywilizację przypada 37,2 mln lat (9,3 mld/ 250 cywili) może po prostu mijamy się w czasie i przestrzeni |
Trojan napisał/a: |
w sumie to ciekawe - funkcjonuje na dwóch forach "fantastyki" i na obu wczorajsze info z NASA zostało przyjęte bez zbytniej podniety |
Cytat: |
Note that the radii for L1, L2, L3 are approximate. This is because these Lagrange Points are unstable. A satellite at one of these points needs to maneuver regularly to maintain its orbit. The gravitational equilibrium at L1, L2, and L3 is an unstable equilibrium, like a pen balanced on its point. It won’t stay upright without something holding it in place and the satellites won’t stay in place without some sort of burn. The L4 and L5 points are stable and do not require regular maneuvers to maintain satellite orbits. Their locations are akin to a pen lying on its side; it will stay put. |
Trojan napisał/a: |
ale w tym układzie chodzi (wydaje mi się) o to że Słońce i Jowisz trzymają swoimi siłami to co pomiędzy we względnej równowadze a Jowisz dodatkowo broni planety wewnętrzne przed wpływami zewnętrznymi - przynajmniej tymi grubomaterialnymi |
Cytat: |
Nie wiem co to znaczy ale skoro to wyprowadziłem to musi być prawda |
MORT napisał/a: |
Albo to matematyka jest 'cudownie' oparta na rzeczywistości. |
utrivv napisał/a: | ||
|
MORT napisał/a: |
Słyszałem jednego fizyka, który twierdził, że rzeczywistość jest tylko matematyką, ale nie kupuję tego. |
Cytat: |
rozumiem to w ten sposób że wzory które opisują rzeczywistość należą do przestrzeni czyli podstawowe składniki materii nie istnieją a zmysły nas oszukują |
MORT napisał/a: |
Niekoherentnym jest dla mnie postulowanie, że sama bezczasowość (niezmienność) jest w stanie wyprodukować[sic!] czasowość (zmianę). |
Cytat: |
A fakt, że matematyka coś opisuje, nie znaczy nic. |
MORT napisał/a: |
Ale to tylko jeśli podążasz za klasycznymi założeniami relatywistyki. |
MORT napisał/a: |
Konkluzję, że próżnia nie jest pusta podzielam, ale skąd ta dalsza? |
Trojan napisał/a: |
no zdaje się że raczej panuje opinia że wszechświat się rozszerza a podatki rosną przy czym to pierwsze nie jest do końca pewne
|
Cytat: |
Nie zrozumiałeś zdania o matematyce. Nie powiedziałem że matematyka nic nie znaczy |
Cytat: |
a jedynie, że fakt iż matematyka coś opisuje może ale nie musi mieć znaczenia |
Cytat: |
Ładnie definiujesz swoje wyobrażenia o nieistniejącym. |
utrivv napisał/a: |
Niekoniecznie nieskończona ściśliwość, może wszechświat rozwija się i zwija cyklicznie raz w "naszą" stronę a raz w inną (inny zestaw wymiarów?) |
Cytat: |
w ogóle w tej rozmowie odpłynęliście na obszary bliższe filozofii/religii niż namacalnej nauki. |
utrivv napisał/a: |
Tak se po prostu tu wleciał i nasi narodowcy nie zareagowali? |
Cytat: |
Skała, czy jednak statek obcych? Planetoidę Oumuamua pokrywa organiczny kokon
Oumuamua - odkryty niedawno asteroida spoza Układu Słonecznego – nie przestaje zadziwiać. Najnowsze badania wskazują, że przybysz jest jeszcze dziwniejszy, niż wydawało się na początku. Być może jest odpowiedzią na pytanie, które zadajemy sobie od dziesięcioleci. Organiczny kokon – tak można określić to, co zauważyli badacze wokół niezwykłego obiektu. Oumuamua (Pierwszy Przybysz) to nietypowa planetoida (początkowo klasyfikowano ją jako kometę), odkryta w październiku 2017 roku przez obserwatorium astronomiczne Instytutu Astronomii Uniwersytetu Hawajskiego. Nietypowy jest nie tylko wygląd 400-metrowej planetoidy, ale przede wszystkim jej pochodzenie. Mknący przez zimny Kosmos kawałek skały (obiekt ma dużą gęstość i nie zawiera lodu ani wody) to pierwszy znanym nam obiekt spoza Układu Słonecznego – do takich wniosków doszli badacze analizując trajektorię lotu. Powszechne zaciekawienie wzbudził również wrzecionowaty, mocno wydłużony kształt. Obiekt, który – w przeciwieństwie do otaczającego nas fragmentu Kosmosu – nigdy nie był związany grawitacyjnie ze Słońcem z miejsca wzbudził ogromne zainteresowanie. Sprzyjały mu ogłoszone niedawno badania, które miały dostarczyć danych do analizy pod kątem występowania sztucznych sygnałów radiowych. W praktyce zostało to okrzyknięte sprawdzaniem, czy czasem do naszego układu planetarnego nie przybyli nieproszeni Obcy. Planetoida nie przestaje zadziwiać. Najnowsze odkrycie wskazuje, że Oumuamua jest otoczony czymś w rodzaju organicznego pancerza. Do niezwykłych wniosków prowadzi analiza widma światła odbitego od Oumuamuy i zarejestrowanego przez dwa teleskopy - Wiliama Herschela na Wyspach Kanaryjskich oraz VLT w Chile. Oumuamua jest inny, niż wszystko, co znaliśmy do tej pory. W widmie nie ma śladów związków krzemu, typowych dla skalistych planetoid. Nie ma również związków typowych dla komet. Jest za to powstała po długotrwałym wystawieniu na działanie promieniowania kosmicznego, gruba warstwa związków organicznych. Ta organiczna otoczka ma przypominać strukturą pumeks i stanowi doskonałą izolację, chroniąca wnętrze planetoidy. I na tym można by zakończyć doniesienia o odkryciu, gdyby nie pewien zastanawiający fakt – astronomowie znają bowiem komety, które doświadczyły długotrwałej, liczonej w miliardach lat eskpozycji na promieniowanie kosmiczne. Żadna z nich nie pokryła się organiczną otoczką. Z czym zatem mamy do czynienia? Kolejne badania Pierwszego Przybysza zamiast wyjaśniać, na razie mnożą wątpliwości. |
Cytat: |
Trajektoria przelotu Oumuamua:
Ziemię minął 14 października w odległości 0,16 jednostki astronomicznej, tj. 24 mln km. Po raz pierwszy obiekt zaobserwowano 4 dni później, jak już nam uciekał. Słonce skierowało go w stronę gwiazdozbioru Pegaza, gdzie dotrze pewnie za setki tysięcy lat. |
Trojan napisał/a: |
prywatna firma wyprdoliła kawał stali w pzdu w kosmos bez konkretnie bliskoperspektywicznie zysku. |
Trojan napisał/a: |
prywatna firma wyprdoliła kawał stali w pzdu w kosmos bez konkretnie bliskoperspektywicznie zysku.
|
tr napisał/a: |
Jak to bez zysku? To nie było o takie sobie wywalenie złomu na orbitę. To było reklamowe wywalenie złomu na orbitę. Musk i spółka zapewnili sobie tym posunięciem wzmianki w gazetach i telewizjach całego świata 1) o swojej rakiecie 2) o samochodzie elektrycznym produkowanym przez inną firmę Muska. Skoro cała impreza miała na celu przede wszystkim przetestowanie możliwości nowej rakiety, to czy wywaliliby tonę stali czy samochód było technicznie bez różnicy, a PRowo czy reklamowo - bez porównania. |
Fidel-F2 napisał/a: |
W ogóle nie kumasz jak/co/po co/i dlaczego ten spizer i co to to 1AU i dlaczego i od czego mierzone, nieprawdaż? |
Cytat: |
Udane testy żagla słonecznego. LightSail 2 zmienił orbitę
Udało się! Satelita LightSail 2 stał się pierwszym statkiem kosmicznym, który podniósł swoją orbitę wyłącznie przy pomocy światła słonecznego. Testy żagla słonecznego przeszły pomyślnie pokazując, że technologia ta jest użyteczna i ma spory potencjał. |
Cytat: |
"Ultra Safe Nuclear Technologies z siedzibą w Seattle (USNC-Tech) opracowało koncepcję nowego silnika Nuclear Thermal Propulsion (NTP) i dostarczyło ją do NASA. Uznawany za bezpieczniejszy i bardziej niezawodny niż poprzednie projekty NTP oraz o znacznie większej wydajności niż rakieta chemiczna, koncepcja ta może pomóc w realizacji celu, jakim jest wykorzystanie napędu jądrowego do zrewolucjonizowania podróży w kosmos, skracając czas podróży Ziemia-Mars do zaledwie trzech miesięcy.
Ponieważ rakiety chemiczne już zbliżają się do swoich teoretycznych ograniczeń, a elektryczne układy napędowe mają niski ciąg, inżynierowie zajmujący się rakietami nadal poszukują sposobów na zbudowanie wydajniejszych i mocniejszych silników wykorzystujących jakiś wariant energii jądrowej. Prawidłowo zaprojektowane rakiety jądrowe mogłyby mieć kilkakrotnie większą skuteczność w porównaniu do chemicznych. Problem polega na tym, aby wyprodukować reaktor jądrowy, który byłby wystarczająco lekki i wystarczająco bezpieczny do użytku poza atmosferą ziemską - zwłaszcza jeśli statek kosmiczny ma załogę. Według dr. Michaela Eadesa, głównego inżyniera w USNC-Tech, nowy silnik koncepcyjny jest bardziej niezawodny niż poprzednie konstrukcje NTP i może wytwarzać dwukrotnie większy impuls właściwy niż rakieta chemiczna. Miarą skuteczności rakiety jest własnie impuls właściwy. Aby zrealizować tę koncepcję, UNSC-Tech wykorzystuje paliwo w pełni ceramicznie mikrokapsułkowane (FCM) do zasilania reaktora silnika. Paliwo to jest oparte na nisko wzbogaconym uranie o wysokim stężeniu (HALEU), który pochodzi z przetworzonego cywilnego paliwa jądrowego i jest wzbogacony o 5 do 20 procent - więcej niż w reaktorach cywilnych i mniej niż w reaktorach morskich. Paliwo jest następnie kapsułkowane w cząstki pokryte węglikiem cyrkonu (ZrC). Firma twierdzi, że to paliwo jest znacznie bardziej wytrzymałe niż konwencjonalne paliwa jądrowe i może pracować w wysokich temperaturach. Daje to bezpieczniejsze konstrukcje reaktorów oraz wysoki ciąg i impuls właściwy, który wcześniej można było uzyskać tylko przy użyciu wysoko wzbogaconego uranu. Ponadto takie paliwo można wytwarzać w ramach obecnych łańcuchów dostaw i zakładów produkcyjnych. Oczekuje się, że nowa koncepcja może doprowadzić do powstania silników jądrowych, które drastycznie skrócą czas misji w kosmosie, a załogowa misja na Marsa dotrze tam w ciągu zaledwie trzech miesięcy. Poza tym koncepcja jest skierowana na rynek komercyjny, a także NASA i Departament Obrony USA, co pozwala na bardziej ambitne misje prywatne." |
Trojan napisał/a: |
to wcale nie jest śmieszne |
Cytat: |
W Nature pojawił sie artykuł naukowy gdzie astronomowie i geolodzy policzyli ilość CO2 w Marsjańskich czapach i wiecznej zmarzlinie. Jest go za mało i to bardzo za mało. Nawet przy założeniu że w magiczny sposób udałoby siego cały rozpuścić i wytworzyć silne pole magnetyczne wokół planety to uzyskalibyśmy max 20% ziemskiego ciśnienia. Czyli pomysł napażania w bieguny atomkami można wywalić do śmieci. |
m_m napisał/a: |
Napierdalaj w te czapy linkami do wypadków |
kanapeczka, post: 176753407, member: 1231300 napisał/a: |
Podsumowanie wspaniałego 2021 który po nędznym 2020 był naprawdę wyjątkowy. Zacznijmy od statystyki: Chiny – 55 startów z czego trzy porazki USA-45 startów w tym dwie porażki (Astra + Firefly) Nowa Zelandia – 6 startów z czego jedna porazka Rosja- 25 startów ( 1 Z Kouru) ESA- 6 startów Japonia – 3 Indie- 2 w tym jedna porazka Iran – 2 porażki Korea Południowa- 1 porażka Łacznie wyniesiono prawie 1850 obiektów. -To był rok turystyki kosmicznej. Łacznie ISS odwiedziło 4 turystów (2 Rosjan + 2 Japończyków), Virgin Orbit i Blue Orgin łacznie wykonali 3 starty suborbitalne powyżej 100km. Dodatkowo SpaceX przeprowadziła pierwsza całkowicie prywatną misję kosmiczną Inspiration4 w której 4 astronautów znalazła się najdalej od ziemi do czasów misji Apollo. Łącznie w kosmosie znalazło się 27 astronautów – najwięcej od 2011 gdy latały Shutle -To był rok niestety strasznego śmiecenia orbity. Wciąż pamiętamy test broni antysatelitarnej gdzie Rosjanie wytworzyli prawie półtorej tysiąca odłamków na wysokości 450-550km to na początku roku emocjonowaliśmy się źle zdeorbitowanym drugim członem CZ-5B nad którym Chińczycy stracili kontrolę a ten kawał gruzu mógł zrobic spore kuku… 20 metrowy zbiornik o masie 18 ton całe szczęście rozbił się o powierzchnie oceanu Indyjskiego -Rosjanom mimo trzykrotnych prób nie udaje się zniszczyć ISS ani nikogo pozabijać (szaleństwo NAUKI, niekontrolowane odpalenie Soyuza i test broni antysatelitarnej) -ISS zostaje ostatecznie ukończona. Po ponad 20 latach budowy w kosmos zostają wystrzelone człony NAUKA i Prichaut. Co prawda do 2025 ma zostac zadokowany do stacji człon AXIOM-1 ale ma być tymczasowym modułem -Złoty rok dla chińskiego programu załogowego. Wyniesiono dwa moduły stacji Tianhe oraz dwa statki towarowe. W dwóch lotach załogowych dostarczono na pokład 6 taikonautów (w tym taikonautkę). Przeprowadzono 3 spacery kosmiczne. Dodatkowo przetestowano nową kapsułę towarową która poleciała w kosmos bez dokowania. -Wyniesiono dwa bardzo wazne instrumenty naukowe. Sondę mającą zbadac Jowisza LUCY i teleskop Webbado tego teleskop promieniowania gamma IXPE i pierwszą misję obrony planetarnej DART -Wielki rok na Marsie! Do czerownej planety doleciał orbiter Hope (Emiraty Arabskie) a na jej powierzchni lądujadwa łaziki Tianwen i Persi na którego pokładzie znalazł się pierwszy w historii pojazd latający który do tej pory wyknał kilkanaście testowych lotów -Falcon 9 niszczy konkurencje – rakieta staje się tak samo niezawodna jak samolot a proces jej ponownego użycia staje się rutynowy. Na 31 startów utracono 1 człon a jeden uszkodzony. A jeden egzemplarz udowodnił że i 10 lądowań to nie kres możliwości konstrukcji. Mimo iż pożegnaliśmy w tym roku ostatnią z sióstr (na ich miejscy mamy Sheile, Brainwooda i dwóch astronautów Boba i Douga) a projekt łapania owiewek w siatke spalił na panewce SpaceX nie zrezygnował z ich odzysku. Woda morska okazała się jednak prostsza do usunięcia niż sie spodziewano tak więc kończymy ten rok z łaczną liczbą 33 połówek które zaliczyły więcej niż jeden start -Udane lądowanie SN15 Rok debiutów rakietowych: udana Astra i LauncherOne. Byliśmy tez świadkami mniej udanych debiutów (ale kazda nowa konstrukcja cieszy): KSLV-II i Firefly ale oba loty dały mnóstwo cennych danych. Dodatkowo pojawiły się też nowe wersje starych rakiet : Angara z członem Persei, totalnie zmieniona Ceres-1 chińskiego prywaciarza, debiut poczciwego Atlasa z nowymi dopalaczami GEM63 majacymi przyśpieszać Vulkana i CZ-5 w wersji B z mocniejszymi silnikami drugiego członu. Oczywiście pewnie wielu ważnych wydarzeń zapomniałem ale i tak było tego dużo. Z okazji Nowego Roku życzę sobie i WAM drogie Forumowiczki i Forumowicze roku debiutów. Vegi-C, Firefly-a, SLSa i nowych wersji CZ-6/CZ-11. Wiem że to czcze życzenia ale co mi szkodzi, jak życzenia i marzenia to Vulcana i orbitalnego Starshipa. |
Stary Ork napisał/a: |
Czyli neutrina są niedoinformowane? i |
Trojan napisał/a: |
na razie wiemy że grawitacja (fale) ma zbliżoną prędkość do światła. może większą, może mniejszą, albo taką samą - na razie nie mamy instrumentów żeby to lepiej zbadać |
wred napisał/a: |
https://geekweek.interia.pl/nauka/news-predkosc-swiatla-jednak-przekraczalna-szokujace-informacje-z,nId,6439230
Nie wiem czy interia w tym kontekście to rzetelne źródło, ale jak to się potwierdzi to będzie niezła rewolucja naukowa... |
Stary Ork napisał/a: |
Nigdy nie grałem z dubbingiem |
utrivv napisał/a: | ||
|
MrSpellu napisał/a: |
Das Boot po czesku musi realnie psuć mózg |
Cytat: |
Stop chromu, kobaltu i niklu (CrCoNi) ma najwyższą wytrzymałość, jaką kiedykolwiek zarejestrowano dla jakiegokolwiek materiału – informuje „Science”. Według autorów publikacji najmocniejszy materiał na Ziemi może się nadać do użycia m.in. w kosmosie. |