[Metzli]

Chyba warto założyć wątek dla tego pisarza. 11 lutego pojawi się u nas jego książka i wszystko wskazuje na to, że będzie to interesująca pozycja.

Pozwolę sobie przekleić wypowiedź AM z innego wątku (żeby nie uciekło):

[Maeg]

Ciekawi mnie, w jaki stopniu Rajaniemi jest pisarzem fińskim, a w jakim anglojęzycznym. Debiutował na papierze w Szkocji, pierwsza powieść ukazała się wpierw na Wyspach, zresztą mamy możliwość przeczytania jej wcześniej niż Finowie w swoim języku. A z drugiej strony wychował się w Finlandii. Więc jak to jest?

W poniedziałek pewnie będę miał już swój egzemplarz Kwantowego złodzieja, nie mogę się już doczekać.

[kurrrak]

Nie znoszę gdy, chcąc wypromować nowych autorów, przyrównuje się ich do autorów już zasłużonych. Jak widzę na okładce potwory typu "Genialna powieść łącząca wizjonerstwo Kurta Vonneguta i Philipa Dicka, elementy suspensu Michaela Crichtona i psychologiczną głębię postaci Stephena Kinga" to zamiast zainteresowania czuję zażenowanie.

Mam nadzieję, że ponad "coś z Egana i Reynoldsa" wybije się własny styl autora. Z niecierpliwością czekam na pierwsze opinie. Jako bonus recenzja Złodzieja na Esensji.

[Romulus]

Fiński? Nie mam żadnego punktu odniesienia do fińskiej fantastyki, ale czytając "Kwantowego złodzieja" tylko imię "Mielli" kojarzyło mi się ze Skandynawią Poza tym, zero jakichkolwiek skojarzeń z tym regionem.

[Maeg]

Shadow na Katedrze też już zrecenzował. O tutaj.

Choć taki nosiwoda, który czytał wcześniej, już takiej pochlebnej opinii nie ma.

Nie chodziło mi Romku o samą książkę, lecz o autora. Czy faktycznie można o nim mówić jako pisarzu Fińskim, skoro jednak większość jego kariery pisarskiej toczy się na Wyspach.

[Kennedy]

Szczerze mówiąc, takie sobie to. Na pewno Rajaniemi ma bardzo indywidualny styl i to go wyróznia z fantasycznej papki. To mi od początku przypadło do gustu: jakiś powiew świezości jeżeli chodzi o język, klimat, do pewnego stopnia tez świat. A potem wpadamy w bardzo dynamiczną, to fakt, przygodowo - sensacyjną akcję, która szczerze mówiąc, nie porwała mnie ani trochę. To już było. Nie wiem gdzie dokładnie ani w jakiej formie, ale wszystko to, co autor władował do Kwantowego złodzieja gdzieś już spotkałem, w dodatku w znacznie lepszej formie.

Powieść to sf, ale "science" to tutaj bardzo umowne zagadnienie. "Naukowośc" stanowi raczej element dekoracji aniżelli integralną częśc świata przedstawionego, co oczywiście nie jest złe. Kojarzy mi się z Banksem i jego cyklem o Kulturze, z tym jednak, że to nieco inne wibracje.
Szczerze mówiąc, przez cała lekturę najbardziej bawiły mnie dyskretne nawiązania do klasyków literatury (efekt Prousta, gogole, czyli "martwe dusze") i zamaskowane cytaty z Sartre'a.

Chyba ramoleję . To ogólnie powieść czysto rozrywkowa, ale w swej rozrywkowości tak mnie męcząca, że efekt jest odwrotny do zamierzonego.

[kurrrak]

Ja w połowie lektury stwierdziłem, że w zasadzie nic nie rozumiem i sprzedałem dalej.

[MarcinusRomanus]

Jestem w trakcie. Czyta się całkiem przyjemnie... tylko nie wiem czemu mam czasami odchylenia i nawiązuje do Białej kotki ze "Światła" Harrisona?? a postać głównego bohatera całkiem ciekawa, nie powiem już o świecie w którym toczy się akcja

[MJ]

[kurrrak]

Poradnik Jak napisać tekst science fiction, będący jednocześnie recenzją Kwantowego złodzieja w tonie mocno ironicznym. ;]

[Romulus]

No i jak łatwo zakręcić w głowie laikowi? Ale to nadal fajna powieść fantastyczna z naciskiem na fiction, niż science

[Toudisław]

[MJ]

[utrivv]

Ksiązki nie czytałem ale mnie zainteresowaliście.

Cytat:

„w jego mózgu trwa stały stan koherentny, jakby żywcem wyjęty ze starych teorii świadomości; w mikroprzewodach neuronowych utrzymuje się splątany z egzopamięcią kondensat.”

czyli IMO cały czas jest zajęty jedną myślą (cały mózg zajmuje się tym samym więc nie możma chodzić itp.

Cytat:

„wirus optogenetyczny, który uwrażliwia komórki mózgowe na określone długości fal świetlnych.”

czyli pewne długości fal są lepiej/intensywniej wyczuwane - tak jakby filtr tylko na odwrót. Ot kilka dodatkowych cząstek w pewnych stanach energetycznych.

Cytat:

„Mielli eliminuje wyciszonych autonomicznymi pociskami z ładunkiem plazmy kwarkowo-gluonowej.”

W domyśle taka mieszanka ma ogromną energię skoro wiązania jądrowe są tysiąckrotnie słabsze od kwarkowych to taka bomba kwarkowa zapewne mogła by anihilować to co napotka. I wcale nie musiała by być duża - ot główka szpilki.

Cytat:

„Inżynier-Pierwszy kieruje przycinaniem drzewa memetycznego i patrzy, jak zrodzona w procesie rozgałęzienia gromada algorytmów genetycznych wzbija się w powietrze w nowej przestrzeni parametrycznej.”

Tego chyba nie trzeba tłumaczyć? Nie wiem czemu autor recenzji nazywa to bełkotem.

Cytat:

„jak matematyczne mrówki przeczesujące ogromny gödelowski wszechświat w poszukiwaniu twierdzeń, które czekają na udowodnienie”1). 1) Gwoli ciekawostki – Gödel akurat wykazał, najprościej mówiąc, że nie wszystkie twierdzenia można udowodnić.

Gödel powiedział że system formalny OPARTY NA ARYTMETYCE LICZB NATURALNYCH może być albo sprzeczny albo zupełny. Czyli Gödlowski wszechświat to IMO coś jakby świat wirtualny - matematyczny. Jak wiadomo NASZ świat jest oparty na liczbach rzeczywistych.

Cytat:

„spod skrzydeł Perhonen spada deszcz twardego, wrzącego światła.”

Światło to promieniowanie. To że my nazywamy światłem akurat długości fal 380-780 nm nie oznacza że pojęcie to nie może ulec zmianie tak jak znaczenie słowa zwierciadło (początkowo miało takie samo znaczenie jak lustro a teraz mówimy tak o każdej powierzchni odbijającej fale - także promieniowanie twarde.

Cytat:

„w prawej ręce trzyma karabin kwantopunktowy – liniowy akcelerator wystrzeliwujący semiautonnomiczne ładunki koherentne, w lewej ma duchostrzał wyposażony w nanopociski (…) znajdująca się pod naskórkiem warstwa programaterii zmienia się w pancerz.”

CZyli broń fantastyczna ale gdyby powstałą była by bardzo skuteczna. Kojarzy mi się z migbłystalnym mieczem Zelaznego który także lubił bawić się słowami i znaczeniami.
[/qoute]
„widziany przez Mielli taras eksploduje zabójczą pajęczyną wektorów i trajektorii.”
[/quote] Czyli obserwujemy to zdarzenie mając albo poszerzoną percepcję albo wręcz matematyczny umysł.

Cytat:

„Kwantopunkty-zawierające kondensat Bosego-Einsteina, naładowane energią i wyposażone w kwantową logikę (…) lecą w tłum wasiliewów, by tam eksplodować koherentnym światłem”. „w myślach formuje kwantopunktowy pocisk wokół dziwnocząstki”.

Dziwność jest jednym z własności cząstek (kwarków) ale niby czemu nie miały by istnieć inne dziwnocząstki? Choćby sztuczne.
Logika kwantowa NIE JEST OPARTA NA ARYTMETYCE LICZB NATURALNYCH. Podawałem link do opisu pierwszego kwantowego komputera - jego logika była 3 bitowa 1, 0, -1
Koherentny - uporządkowany (tak jak koherentne światło daje nam promień lasera)

Nie widzę tu bełkotu ale pięknie sennie wręcz poetycko opisany świat. Ciekawe co autor recenzji napisałby o Leśmianie?
Pdsyłam garść cytatów

Cytat:

Powieść o Akteonie: wiosna szumi w borze. Podpatrzył w blask boginię, skąpaną w jeziorze.

Cytat:

Skrzeble biegną, skrzeble przez lasy, przez błonie, Drapieżne żywczyki, upiorne gryzonie! Biegną szumnie, tłumnie powikłaną zgrają, A nie żyją nigdy, tylko umierają - Umierają, skomląc, szereg za szeregiem.

Cytat:

Poistniały czerwienie na niebiosów uboczu - Poistniały dla nikogo, samym sobie raczej - wbrew... I nie umiem powiedzieć, skąd uległość mych oczu Tym zarysom drzew na chmurze... Trzebaż oczom takich drzew?...

[Toudisław]

Cytat:

tzn. że nawet jeśli wciska kit, do czego w końcu jako fantasta ma prawo, robi to świadomie ,wiedząc, co to wszystko ma znaczyć.

A gdzie ja napisałem, że wciska kit ? Tylko że SF jest tu raczej dekoracyjne.

[Tixon]

[utrivv]

Jakoś nie mogę doczytać co ta Pani studiowała - zakładam że chemię. Zupełnie nie mogę się zgodzić z jej argumentami chyba że mówiłaby o książce naukowej (a ta taka nie jest) albo stosowała by te argumentację do każdej książki (w tym Leśmianowskich wierszy). No ale jeszcze nie czytałem książki, w tygodniu kupię i przeczytam to może napisze jej komentarz

[Toudisław]

utrivv,

[Tixon]

[utrivv]

9 lat studiów i tylko jeden rok fizyki to wygląda na chemię. Tak czy siak mnie ta cytaty nie rażą a wręcz przeciwnie. Artystycznie przetworzone słownictwo ale z zachowaniem sensu (co z tego że współcześnie nieosiągalnego?)
W książce Strugackich "Ślimak na zboczu" niewiasty na pewnej planecie ingerują w żywe istoty jakby to były maszyny - czy to bełkot czy SF?
Nie każde SF musi zawierać fizykę/technikę która dla nas jest prawie osiągalna.

Oto jeszcze jeden cytat, tym razem z Witkacego:

Cytat:

Nad zrębem planety , pośród gwiezdnej nocy szereg alefów w nieskończoność pełznie i nieskończoność unieskończoniona zamiera sama w sobie przez siebie zdradzona kłęby ,kłęby , kłęby tytanów i rogate , i rogate widma sypią , sypią , sypią gwiazd roje w wydarte otchłanie myśl w własne wątpia zapuściła szpony i gryzie siebie sama w swej własnej otchłani lecz myśl ta czyja ? samo się nie myśli tak jak grzmi samo i samo się błyska punkt się rozprężył w "n" wymiarów przestrzeń i przestrzeń klapła jak przekłuty balon

Bełkot?

[Tixon]

Przeczytałem w końcu Kwantowego. Cóż, to takie przeciętne czytadło. Książka nie porwała mnie ani językiem, ani fabułą, ani pomysłami. Te ostatnie to zapewne dlatego, że czytałem wcześniej Strossa i Harrisona, więc Fin wielkiego wrażenia na mnie nie zrobił. Było efektownie, ale nic ponad to.
Co do fabuły - liczyłem na coś lepszego. Przechera, tajemnica, detektyw. To wymaga pomysłowości, zaskakiwania czytelnika.
Ogólnie, mam wrażenie, że książka została przereklamowana.

[utrivv]

Choć niewątpliwie nie jest to wielkie dzieło tylko czytadło to jednak miło napisane i czekam na więcej. Wiem że piszę na wyrost ale leciutko kojarzyło mi się z Alicją tylko zamiast matematyki jest fizyka.