[ASX76]

Oczywiście. Mój wpis miał na celu to, abyś przedwcześnie nie zniechęciła się do autora, bo przygodę z jego twórczością zaczęłaś od średnich dokonań.

[Jachu]

[makatka]

Smutne to. Jeden z moich ulubionych pisarzy spadł właśnie z hukiem z piedestału.

Cytat:

Łu­kja­nien­ko nie uzna­je Ukra­iny za pań­stwo: "Nie ma ta­kie­go kraju, jak Ukra­ina, i nigdy nie po­win­no być. To bę­dzie albo część Rosji, albo pol­ski pro­tek­to­rat" – stwier­dził. Zda­niem pi­sa­rza wła­dze w Ki­jo­wie prze­ję­li na­zi­ści i mor­der­cy, dla­te­go za­le­cił "nor­mal­nym Ukra­iń­com" ucie­kać do Rosji albo na Bia­ło­ruś, po­nie­waż obec­na Ukra­ina to "prze­klę­ta zie­mia", z któ­rej ło­tro­stwo i tchó­rzo­stwo uda się wy­ple­nić do­pie­ro po trzech po­ko­le­niach.

http://ksiazki.onet.pl/wi...zytelnicy/km7tr

[Romulus]

To naród niewolników. A pisarza nigdy nie lubiłem, zresztą jak całej rosyjskiej literatury.

[You Know My Name]

Ej no, nie przesadzaj. Gogol był niezły.

[Fidel-F2]

Powstaje coś w rodzaju 'Twardoch class', silnie opancerzona jednostka o średniej wyporności i szerokim zakresie wyposażenia ofensywnego.

[Romulus]

[Tixon]

[makatka]

Niestety zazwyczaj łączy się to u mnie w całość... Ziemkiewicza też poczytywałam, też z przyjemnością, póki się nie zaczął za bardzo wychylać ze swoimi poglądami politycznymi...

Jak to ładnie podsumowała dzisiaj znajoma:
"Hard choices kiedy autor mistrz, a człowiek chuj."

Romku a ja dla odmiany rosyjskich fantastów czytam z dużą przyjemnością.

[utrivv]

Ciekawe do którego pokolenia sprawdzacie? Dziadek w Wermachcie? Lubię literaturę rosyjską ale Łukjanienko akurat nie za bardzo mi podchodzi.

[Fidel-F2]

Tixon, weź przestań

[Elektra]

Chyba dopada mnie skleroza (albo niedokładnie czytałam niektóre książki). Jako że ukazały się dwa nowe patrole, musiałam sobie przypomnieć dwa wcześniejsze. Ale poszło szybko. Z tymi nowymi też.
"Nowy patrol" i "Szósty patrol", to kolejne książki, które bardzo szybko i fajnie mi się czytało. W sumie wszystkie książki Łukjanienki zawsze mi się dobrze czytało (z wyjątkiem "Spektrum", które nieco męczyłam). Wiadomo, że przy takich seriach bohaterowie muszą się zmierzyć z coraz większymi przeciwnościami losu i coraz silniejszymi wrogami, ale jakiś umiar jest zachowany.

W sumie to co mnie raziło w "Szóstym patrolu":

SPOILERY

całą książkę bohaterowie szykują się do pokonania wroga, ten przychodzi, każdy coś tam pogada, wróg mówi: aha, ok, zgoda, to ja sobie idę. Trochę tak jakoś szybko poszło. Spodziewałam się odrobinę innego zakończenia, ale takie też może być. No i sugeruje, że chyba jednak nie będzie już kolejnych części.

[Fenris]

Elektra, jakby nie patrzeć to na tym schemacie mniej więcej opiera się cała seria, chyba tylko w "Nowym Patrolu" zaczęli się bardziej tłuc między sobą.

Elektra, jakby nie patrzeć to na tym schemacie mniej więcej opiera się cała seria, chyba tylko w "Nowym Patrolu" zaczęli się bardziej tłuc między sobą.

[Tixon]

Zaległy raport z potrójnego spotkanie z prozą Łukjanienko: dwa razy Głębia, raz Nocny patrol.
Wrażenia - może być, ale czy to już wszystko? Bo jeśli tak, to nie jestem pod wrażeniem. Patrol to czytadełko, pochłonąć, przetrawić, wypluć, kiedyś wrócić po następne. Głębia lepiej się prezentuje, ale jest mocno sinusoidalna - raz autor czymś zabłyśnie, by po chwili strzelić banałem między oczy, jak ciekawie zaprezentuje dany wątek, to spali zakończenie. Na plus zalicza mu się rosyjski charakter, który wyraźnie czuć, ale podlewa to nutą kompleksów.

Cykl patroli pewnie kiedyś skończę, ale nieśpieszno mi do nich.