[Maeg]

Coś ostatnio temat zamarał, ale mam dla fanów Moore'a fragment "Wyspy wypacykowanej kapłanki miłości", która już 14 listopada ukaże się w MAGu oczywiście.

[Tigana]

[Jachu]

Jakiś czas temu zainteresowały mnie książki tego autora. Wydane są w taki sposób, że trudno mi było przejść obok obojętnie. Na razie skończyło się na ich obejrzeniu w Empiku, ale skoro piszecie, że tak fajnie się je czyta, to może przy najbliższej okazji zapoznam się bliżej z twórczością Christophera Moore'a?

[Shadowmage]

To zależy czego oczekujesz. Jeśli lubisz trochę niewyszukany (nie chcę używać słowa prymitywny, bo nie jest właściwe) humor, przedkładasz zbiorek gagów nad frapującą fabułę, to powinieneś być zadowolony. Osobiście Moore'a nawet lubię, ale jako odskocznię. I nie wiem szczerze powiedziawszy, czy z perspektywy czasu mogę go polecić innym. To chyba jeden z takich autorów, których trzeba poznać samemu, bo wszelkie zasłyszane opinie mogą wyrabiać zupełnie mylne wyobrażenie.

[Tanit]

Dobrze powiedziane. Nie są to lektury górnolotne ale relaksujące, książki na plażę, do pociągu, autobusu, nie wymagające myślenia. W zasadzie lekturka do poczytania na jeden raz... choć ja mogłabym czytać wielokrotnie (z pół lub roczną przerwą)
Humor... nie, nie prymitywny ale prosty, czasami czarny (zależy od książki). Czasami gagi są naprawdę trafne i dosadne. Wiem, że niektórych to razi...

Co do nowej książki Moore'a 'Wyspy...' Nie jestem przekonana... Przeczytałam fragmenty i tylko liczę, że później się rozkręci. Książki nie są tanie a mnie skąpstwo zżera przynajmniej ładnie na półce wyglądają ^^'

[Sunshine]

Możliwe spoilery.
Czytałam "Krwiopijców" jako pierwszą ksiązkę Moore'a. Język łatwo przyswajalny, humor mi odpowiadał, czasem się tylko uśmiechnęłam, czasem zachichotałam. Przedstawia wampiry jako istoty bliższe ludziom, niż istotom nadnaturalnym. Przynajmniej Jody. Moore jako kolejny autor nie powiela schematu czosnku, lęku przed krzyżem czy spalania się wampira polanego woda święconą i należy mu to policzyć na plus.
Czasami do śmiechu doprowadzał mnie nie tyle humor, co absurdalność całej wymyślonej przez autora sytuacji. Zabawa słowem też jest w tej książce wcale-wcale.
Koniec spoilerów.

To tyle, teraz czekam na okazje do przeczytania kontynuacji "Ssij, mała, ssij". A potem może poczytam inne tytuły tego autora, niemniej co za dużo lekkich i głupawych książek, to niezdrowo. Przynajmniej w moim przypadku.

[Tanit]

Sun, ja właśnie czytam Ssij, mała ssij. Jest lepsza niż Krwiopijcy. Ale najpierw polecam ci przeczytanie Brudnej Roboty (czyli tak jak były pisane), są do niej pewne nawiązania i aluzje

[MadMill]

Od dzisiaj w księgarniach w całej Polsce można kupić najnowszą powieść Christophera Moore'a BŁAZEN

[Procella]

Czytałam "Krwiopijców" i trochę się rozczarowałam. Ani mnie to jakoś specjalnie nie wciągnęło, ani nie rozbawiło w wystarczającym stopniu... trochę przereklamowane, albo po prostu nie dla mnie. Chociaż nie powiem też, żeby to było coś bardzo złego, czytanie nie bolało. Przeciętne. Mogłabym ocenić gdzieś na 3/5.

Ciągle jednak mam ochotę na przeczytanie "Baranka". Zastanawiam się jednak, czy kupować, czy spróbować od kogoś pożyczyć, bo jednak na "Krwiopijcach" się trochę sparzyłam. Może kiedyś upoluję przecenione albo używane

[Tanit]

Procello, Baranka, chyba jako jedyną z książek Moore'a naprawdę warto kupić :D
Zapraszam na bloga na recenzję Nie czytałam tylko jak dotąd 'wyspy kapłanki'

[MadMill]

Skończyłem Brudną Robotę. No popieprzony jest ten facet i inaczej tego nazwać nie można. Prawdę mówiąc największymi zaletami książki jest absurdalny humor i zgrabny jeżyk, to daje w sumie szybką i bardzo przyjemną lekturę. Trochę potem zostaje w głowie głupot takich jak że serwisy randkowe są niebezpieczne, a wiewiórkom można przeszczepić duże pyty... no cóż, specyficzny ten humor jest w końcu. No i dwa piefeski, słitaśne. xD

Kotek!

[Sharin]

Kiedyś tam zdarzyło mi się liznąć troszeczkę Krwiopijców.
Nie wiem czy trafiłem na niewłaściwą powieść czy może zacząłem nie od tej co trzeba. Może właśnie moja nie wiedza przyczyniła się do tego, że styl Morre'a nie spodobał mi się? Pierwsze dwa rozdziały troszeczkę mnie rozśmieszyły (bardzo: troszeczkę) ale kolejne zaczęły już zwyczajnie nudzić Dowcipy były jakieś takie mało wyszukane...

[Procella]

[MadMill]

[Tanit]

[Himura]

"Wyspa ..." nie jest kompletnym dnem na pewno (choć nic rewelacyjnego to nie jest).
Nie jestem ekspertem od Moora (czytałem 2 jego książki) więc ciężko mi powiedzieć czy jego "fanom" się spodoba.
Jeżeli o mnie chodzi to z początku było kiepsko, ale później książka się rozkręciła na tyle, że czytało się całkiem przyjemnie.
Jak niedrogo to można kupić.

[Metzli]

Premiera nowej książki Moore'a już za nami. W tym miejscu można przeczytać opinię Mada na jej temat.

[Metzli]

Dzisiaj jest premiera nowej książki Moore'a Gryź, mała, gryź. Na książkach ukazała się recenzja, której autorem jest Mad, a poniżej informacja wydawnictwa o tej pozycji:

Cytat:

Abigail von Normal, pozbawiona radości życia, tajemnicza nastoletnia królowa nocnego San Francisco i zastępcza partnerka przypadkowego wampira Tommy’ego, powraca w trzecim tomie wampirycznej trylogii. Dowiedzcie się, co się stało z Jody, wampirem Floodem, olbrzymim kotem Chetem, Smerfetką, Zwierzakami i pozostałymi Waszymi ulubieńcami! „W mieście San Francisco grasuje duży ogolony kot-wampir o imieniu Chet i tylko ja, Abby Normal, rezerwowa pani nocy w Greater Bay Area, i mój kochanek z fryzurą rodem z mangi, Pies Fu, stoimy pomiędzy wygłodniałym monstrum a krwawą masakrą ludności”. Aha. I to ma być romantyczna powieść? Tak. Tyle że bez smęcenia. Widzicie, niektórzy kochankowie urodzili się, by uciekać, a Jody i Tommy urodzili się, by gryźć. A raczej odrodzili, skoro zostali wampirami. Dobrze, że łączy ich wieczna miłość, bo ich gotycki Piętaszek w osobie Abby Normal uwięził ich w brązowym posągu. Abby też chce pić krew, ale chwilowo zajmują ją inne sprawy, takie jak para czerwonych, winylowych koturnów Skankenstein®, sięgających ud, czy jej kończący studia chłopak, Steve. No i jeszcze wampiryczny kot Chet, który z każdą chwilą staje się coraz większy i mądrzejszy – oraz bardziej spragniony. Abby myślała, że ona i Steve poradzą sobie z kicią sami, mais non... Zanim zdążycie powiedzieć „OKMB! CJK?”, Tommy i Jody uwolnią się z zamknięcia i połączą siły z Abby, Steve’em, ekipą z Safewaya, Cesarzem San Francisco i jego wiernymi psami, homoseksualnym gotyckim kumplem Abby – Jaredem - oraz elitą miejscowej policji, Riverą i Cavutem, by dopaść ogromnego kota i ocalić miasto. Wtedy zabawa zacznie się na dobre.

[Kaisa]

Przeczytałam, jak na razie, tylko Najgłupszego anioła i jak dla mnie rewelacja. Bardzo mi odpowiada humor Moore'a. Jest niebanalnie, groteskowo i niekiedy na granicy dobrego smaku - ale cała w tym sztuka, że tej granicy nie przekracza moim zdaniem.

[Tixon]

Wyspa Wypacykowanej Kapłanki Miłości

Pierwsze spotkanie z Moore, z jego - jeśli sugerować się oceną na Fantaście - najsłabszą książką. I jeśli ta jest najsłabsza, to chętnie poszukam pozostałych
Lekki styl, humor i absurd, i właściwie to wszystko co książka ma do zaoferowania. No i jest jeszcze Vincent

[Tixon]

Przeczytałem Brudną Robotę i mam pewność, że z tym autorem jeszcze nie skończyłem. Książka potrafi być jednocześnie smutna i frywolna, poważna i zabawna. A do tego jest lekko napisana. Takich mi trzeba dla odstresowania się.


Spoiler
Tylko czemu, do licha, bohater ma problem ze zorientowaniem się, czym jest jego córka? Zabija 'kotkiem', ma dwa słitaśne piekielne ogary, ale on jakoś nie widzi w tym nic dziwnego...

[Tixon]

Kolejna książka Moore'a - Błazen.
Muszę się przyznać, że znajomość utworów Szekspira nie jest moją mocną stroną (lecz kiedyś to nadrobię, serio) ale w niczym nie przeszkadzało to czerpać przyjemności z lektury.
A ta jest znakomita. Humor, lekkość, humor, sprośności, znowu humor, zaskakująca miejscami fabuła, jeszcze trochę humoru, Kordellia, no i czarny humor.
Miodzio. Więcej poproszę.

[Tixon]

I jeszcze jedna - Najgłupszy Anioł.
Małe miasteczko szykujące się do świąt. Mikołaj obrywający łopatą po łbie. Anioł szwendający się w poszukiwaniu dziecka, którego życzenie mógłby spełnić. To musi zwiastować katastrofę.
Poziomem jest mniej więcej na równi z Wyspą Wypacykowanej Kapłanki Miłości, czyli wypada słabiej na tle pozostałych, no i jest dosyć krótka.

Przy okazji, krótkie ogłoszenie - kto ma Baranka i/lub Krwiopijców i chciałby się z nimi rozstać?

[Cintryjka]

Baranka mam, ale nie chcę się rozstawać, bo jest bardzo sympatyczny, choć końcówka nieco słabsza. Krwiopijców nie zmogłam.

[MadMill]

To tak jak i z Brudną robotą (chociaż Baranek to najlepsza jego książka jaką czytałem), że początek świetny, a potem zjazd i pozostawia niedosyt.

[Tixon]

Zaiste, Baranek jest jak na razie najlepszą przeczytaną przeze mnie książką Moore'a. Został cykl Krwiopijców, ale wątpię, aby przebił Ewangelię według Biffa, kumpla Chrystusa z dzieciństwa. Książka ta jest zarówno śmieszna (prześmiewcza), ale również inteligentna - autor przedstawił sensowną propozycję dzieciństwa i dorastania Jezusa.

[Fidel-F2]

[Jezebel]

Czytałam 'Brudną robotę' i zdecydowanie zamierzam kiedyś sięgnąć po więcej (szczególnie, że 'Wyspa wypacykowanej...', 'Baranek' i 'Krwiopijcy' już czekają na półce). Moore kupił mnie zgotyczałą nastolatką, obecnością Morrigan i staruszką od niedźwiedzi :D

[Tixon]

Krwiopijcy są świetni. Cudownie absurdalne sceny i nabijanie się z wampirów. A Ssij, mała, ssij jest jeszcze lepsza, bo dochodzi zgotyczała nastolatka. A jeszcze czytać książkę na uczelni, tak by każdy widział ten tytuł

[Tixon]

Gryź, mała, gryź trzymają poziom. Takie słodko gorzkie zakończenie historii o wampirach i jednocześnie pożegnanie się z autorem. Przynajmniej do czasu, aż wyjdzie coś nowego.